Vitam curare

Rema · Zielony

Zastanawiałam się, gdzie umieścić ten temat i doszłam do wniosku, że chyba najbardziej tutaj pasuje. A moze dałoby się stworzyć osobne subforum poświęcone modlitwie i życiu modlitwą? Ten temat jest dla mnie bardzo ważny, gdyż, nie owijając w bawełnę, mam z tym modleniem się duży problem. Albo doskwiera mi kompletny brak czasu, albo - gdy czas się znajdzie - nie potrafię się skupić na dłużej. Najlepiej mi chyba wychodzi banalne zagadywanie Pana Jezusa, w chwilach, gdy sobie o Nim przypomnę, bo nawet nie wiem czy można takie rozmówki i inne zawracanie głowy nazwać aktami strzelistymi. Trudno mi czytać, bo ślepne (serio), więc nieczęsto czytam pisane zwykle drobnym drukiem zbiory modlitw.

Czy ma Pani sposób na modlitwę codzienną, godny polecenia innym, np. takim jak ja "trudnym"? Rozumiem, że w Pani repertuarze napewno znajduje się Liturgia Godzin, na pewno coś jeszcze i w określonych proporcjach, jak to u osób konsekrowanych. Ja czuję się nieraz zawstydzona ilością modlitw odmawianych codziennie przez różne moje znajome, a nawet znajomych, bo miewam czasem problemy nawet z pacierzem codziennym, a co dopiero mówić o tytułowym "życiu modlitwą". Jednak nie rezygnuję, może uda się coś zmienić w tym moim stanie?

Oczywiście zachęcam każdego, kto ma na ten temat coś do powiedzenia, aby podzielił się swoimi doświadczeniami i refleksjami, będę wdzięczna za każdą pomoc. Wiem, że młodzież ma dużo osiągnięć na drodze dobrej modlitwy, chętnie przyjmę rady od młodszych i (o wiele młodszych też Smile

) przyjaciół.

Adancia · Administrator

Szczerze? Na tą chwilę wydaje mi się, że w świecie _nie da się_ żyć modlitwą. W ogóle proszę o zdefiniowanie "życia modlitwą" Wink

bo to zdaje się kolejny słodki slogan.

Ale nie da się żyć w świecie i modlić się tyle, ile by się chciało. To moje codzienne doświadczenie. Brak czasu, zmęczenie, niemożliwość koncentracji (na przykład z powodu upału), absorbująca obecność innych osób, takie tam. Jedyna znana mi praktyczna rada - nastawić budzik 15 minut wcześniej.

Co do technik modlitwy - a kimże ja jestem, żeby komukolwiek coś radzić albo broń Boże narzucać? Co do ilości - zagadywanie Pana Boga ma tyle sensu, co kręcenie łyżeczką w herbacie bez cukru. Od mieszania słodsza się nie zrobi.

Rema · Zielony

Adancia · Administrator

Słodkość herbaty to Łaska. To, co ma wyjść z modlitwy. Czasem bardzo konkretne to coś, co chcę dostać, wysępić, wyprosić. Czasem po prostu bycie z Bogiem - częściej chyba świadomość, że z Nim jestem, może hm poczucie. W każdym razie efekt modlitwy.

Mieszanie to ilość modlitwy, wysiłek, formułki, czas poświęcony. To, co ja wkładam.

A cukier - no właśnie. Smile

To, co wkłada On.

Nie ma sensu mieszać za dużo, na pewno nie ma sensu "to ja będę mieszać i mieszać, i _na pewno_ zrobi się słodka" Smile

. Ani: "im więcej mieszam, tym słodsza będzie". Ok, generalnie mieszać trzeba, bo cukier zostanie na dnie, herbata będzie gorzka i cukier się "zmarnuje" w sensie, że ja go nie wezmę. Ale to nie jest tak, że słodkość herbaty zależy od mieszania.

Nie dam żadnych rad dotyczących modlitwy. Nie jestem żadnym kierownikiem duchowym, nie znam sytuacji, człowieka, nie wiem, ile Pani się modli - a może, paradoksalnie, trzeba mniej? Bo szklanka już się rozwala? Smile

A może więcej, bo cukier leży na dnie? Skąd mam to wiedzieć?

Życie w ciągłym kontakcie z nie oznacza ciągłego gadania do.

Rema · Zielony

Dziękuję za wartościową refleksję. Pozdrawiam Smile