Vitam curare

Adancia · Administrator

Też o tym myślałam. Nie jestem do końca pewna, czy ma sens robienie takiego "dwugłosu" w Bogu, który jeszcze w Starym Testamencie powiedział wyraźnie, że nie chce śmierci grzesznika... Poza tym u Niego sprawiedliwość nie przeczy miłosierdziu, a miłosierdzie nie neguje sprawiedliwości. A tutaj ten dialog wybitnie hm opozycyjny jest. Jeden napada, drugi broni.

Poza tym od czasu, kiedy sprawiedliwość zebrał za nas Chrystus, chyba nie można mówić, że Bóg (nawet w swej sprawiedliwości) do nas, że o nas mówi: "wytnij, wywal, wyrzuć, ZABIJ!"

???

Adancia · Administrator

Dzisiejsze opowiadanie, jak to było z urodzeniem się Jana Chrzciciela (Łk 1,5-25). Zastanawia mnie jedna rzecz: że żaden anioł nie gadał z Elżbietą. Ona została "poza" sytuacją, normalnie. A jak o tym pomyśleć, no to tragedia. Mąż wraca ze świątyni niemy, może coś tam próbuje opowiadać, pisać - ciekawe czy Elżbieta umiała czytać w ogóle? A jeśli nie, jak się dogadywali? Jak na migi miał Zachariasz pokazać, co się stało? A jeśli ona myślała, że ma już do końca życia męża-kalekę? Do tego ni z tego ni z owego nachodzi "dziadka" na łóżko Smile

, potem ciąża - nawet jeśli radość, to i wielkie zdumienie, może szok, może problemy fizjologiczne - przecież ona nie z radości się schowała na 5 miesięcy!
Dlaczego Bóg niczego nie wytłumaczył Elżbiecie?

Adancia · Administrator

Qrcze, no naszło mnie na to Nawiedzenie. Nie nie, Kropka, wizytką nie zostanę, w każdym razie nie w tym roku. Razz

Myślę nad Elżbietą, mat... No właśnie, wcale _nie_ matką Jana Chrzciciela przede wszystkim. Ani nie przede wszystkim żoną Zachariasza. Bo Elżbieta jest przede wszystkim Elżbietą. Kobietą z rodu Aarona, której Bóg chciał nie po to, żeby była czyjąkolwiek żoną czy matką, tylko żeby była sobą.

Krótko pisząc, gdyby nie był przewidziany Jan Chrzciciel, Elżbieta i tak miałaby rację bytu.

Szczególnie w takich hm ewidentnych przypadkach realizowania się planu Bożego ciężko to zauważyć, ale tak jest - Bóg nie potrzebował Elżbiety jako materiału genetycznego, ruchomego inkubatora Razz

czy wychowawczyni etapu żłobkowo-przedszkolnego - a tak by było, gdyby _przede wszystkim_ chodziło o Jasiulka.

Tymczasem w równym stopniu chodzi i o Jasiulka, i o Elżbietę. Dlatego to wszystko, co w jej życiu się dzieje, przede wszystkim jest ważne i dobre dla _niej_, dla _niej_ wybrane... zaczynając od szacownej rodziny, przez małżeństwo wcale nie z byle kim, bardzo prawdopodobne przy bezpłodności problemy małżeńskie i hm ogólnospołeczne, aż po te najsławniejsze wydarzenia, kiedy już bodaj że chciała tylko umierać...

Bo gdyby hipotetycznie swego czasu Ela powiedziała Zachariaszowi "nie" - pół Biblii stanęłoby na głowie, ale przecież Bóg nie kochałby jej mniej? I bylaby dla Niego ciągle tą jedyną istniejacą w historii Elżbietą, dla której (nie przez którą) w ogóle odbywało się całe to "odkupieńcze zamieszanie"? Smile

Adancia · Administrator

Dzisiaj, tak zwanych świętych Młodzianków Smile

(lol, jaka nazwa): Mt 2,13-18

Kurcze, podziwiam to chrześcijaństwo. Ono mi się (mi - katolikowi od kołyski) nieustannie wymyka. Jak mi się zaczyna wydawać, że chyba wiem, o co chodzi, to od razu dostaję w zęby następnym Wielkim Zdumieniem takim, że mi szczęka spada.

I co się dziwić światu, że nic nie rozumie. I co się dziwić, że Apostołowie zdumieni byli, że Pan im (a nie światu) pod koniec, jak by nie patrzeć, znajomości, chce się objawiać.

Ad rem. Czasem mi się wydaje, że ja też, dokładnie tak jak "świat", chciałabym widzieć w Kościele (i w chrześcijaństwie, i w Bogu - bo te trzy są dla mnie równoznaczne) skrzyżowanie instytucji charytatywnej z firmą ubezpieczeniową na szczęśliwe życie i wieczność. Smile

A jak Bóg protestuje, to ja podnoszę wielkie larum. W dodatku z miną skrzywdzonej niewinności.

Dziś, przy okazji iluś tam tych dzieciaków do lat dwóch wytłuczonych w Betlejem i okolicach, znowu się okazuje, że Bóg ma kompletnie inną perspektywę oglądania rzeczywistości niż ja. I że w tym wszystkim najważniejszy jest On. Wcale nie człowiek. Chrześcijaństwo nie jest humanitarne - jakkolwiek mogę protestować, chrześcijaństwo jest teocentryczne poza i ponad granice humanitaryzmu.

Dlatego giną wszyscy chłopcy do lat dwóch (qrcze, czy dziewczynkami to ktoś się w ogóle kiedykolwiek w historii przejmował? [/feministyczny wtręt na marginesie], dlatego uboga wdowa _oddała_ ostatnie dwa pieniążki, a nie podeszła do Jezusa po zapomogę, dlatego lepiej było wylać olejek Jemu na nogi niż wyżywić połowę żebraków Jerozolimy.

I świat tego nigdy nie zrozumie. A ja?

Adancia · Administrator

Dzisiejsze czytania: 1 J 2,22-28; Ps 98,1-4; Hbr 1,1-2; J 1,19-28

Ukąsił mnie Wink

przede wszystkim ten tekst:

Adancia · Administrator

Na Objawienie Pańskie. Iz 60,1-6; Ps 72,1-2.7-8.10-13; Ef 3,2-3a.5-6; Mt 2,3; Mt 2, 1-12

Z serdecznym podziękowaniem dla [link widoczny dla zalogowanych]

Facet snuje mądre rozważanie osnute na ewangelii, stawiając kilka kolejnych pytań. Cytaty są raczej próbą podsumowania niż dosłownym tłumaczeniem.

Adancia · Administrator

Dzisiejsze czytania: 1 J 4,11-18; Ps 72,1-2.10-13; 1 Tm 3,16; Mk 6,45-52

Dziś na kazaniu: że On szedł bosymi stopami to tej cieniutkiej "błonce", którą tworzy napięcie powierzchniowe wody - po tym czymś, na czym skaczą po kałużach robale zwane nartnikami.

Niesamowita delikatność.

Adancia · Administrator

Dzisiejsze:
1 Sm 4,1-11; Ps 44,10-11.14-15.24-25; Mt 4,23; Mk 1,40-45

O tego Samuela mi chodzi (ewangelie ostatnio do mnie jakoś nie przemawiają... Embarassed

).

Niestety, ten kawałek w brzmieniu mszalnym zwodzi. Tak bardzo, że z boku podpisanej za bardzo pasując, sprowokował ją do... poszukiwania. Ale ab ovo. Smile

Znając tylko te mszalne fragmenty Pierwszej Samuela dostajemy taki oto obrazek:
Na biednych Izraelitów napadają wredni Filistyni. Izraelici (którzy, wydawałoby się, z urodzenia mogliby liczyć na Bożą pomoc, haniebnie walkę przegrywają (Bóg milczy?!). I robią wtedy szaloną rzecz, która wydaje się albo wielką głupotą, albo heroicznym aktem zaufania: sprowadzają na pole bitwy Arkę. Przynosi ją dwóch synów kapłana Helego. Potem jest kolejna bitwa, jeszcze bardziej przegrana, synkowie Helego giną marnie, a Arka wpada w ręce pogan. (Czyli Bóg zawodzi zaufanie, milczy dalej, pozwala na profanację - Swojej w dodatku - świętości?!) Z tym zostawiły mnie mszalne. W kontekście dnia, co na mnie czekał, podniesiona się na duchu nie poczułam, ale specjalnie zdziwiona tez nie. Razz

Jak zawzmiankowałam, hm, ogólna koncepcja tej koncepcji podpasowała mi Razz

na tyle, że postanowiłam ją zweryfikować. A zatem otworzyłam internet na Pierwszej Samuela i przeczytałam pierwsze trzy (chyba?) rozdziały.

I co się okazuje?

Ano, po pierwsze to wspomniani synaczkowie Helego wykorzystywali swą kapłańską funkcję tyleż perfidnie co bezczelnie, manifestując przy tym jeśli nie ateizm, to całkowitą pogardę dla Boga, któremu (teoretycznie) służyli.

Po drugie, ogólnie znana opowieść o "powołaniu" Samuela ("idź spać, nie wołałem cię") w wersji nieokrojonej zawiera Boże przesłanie do Helego, żeby ustawił swe latorośle w szeregu, a jeśli nie, on będzie współwinny, bo ich nie przestrzegł, i wszyscy poniosą karę.

Po trzecie, w tym kontekście przyniesienia Arki na pole bitwy (konkretnie przez tych dwu hm baranów) zakrawa na szyderstwo i świętokradztwo. Niosą "na pomoc" coś, z czego sami drwią. Ciekawe swoją drogą, czy się zdziwili, że "nie zadziałało". Wątpię.

Po czwarte, wystawienie Arki na ryzyko profanacji przez pogan (i potem rzeczywista profanacja) łączy się z namacalnym dowodem, że Bóg świetnie potrafi zadbać o swoje sprawy i pilnuje swojego interesu. Razz

Do tego stopnia, że biedni poganie biegusiem zwrócili Izraelowi jego utraconą Świętość, okraszając ceremonię oddania Arki ofiarami i darami. Nielichymi.

I co, łyso? Razz

Ano, łyso. Mi.

Hyalma · Ukiszony

1 Sm 9, 1-4. 17-19; 10, 1a; Ps 21, 2-7; Mk 2, 17; Mk 2, 13-17

Z wczorajszego fragmentu Księgi Samuela dowiedzieliśmy że Bóg nie chciał króla dla Izraelitów. To czemu teraz On nie po prostu nie sprzeciwia się, lecz odwrotnie - pomaga w poszukiwaniach? To nie jest taka zrozumiała pozycja "skoro Ja nie chciałem, teraz to wasza sprawa, rządźcie sobie beze Mnie i sami nieście konsekwencje"; lecz "nie chcę, ale będę pomagać i wybiorę dla was najlepszego, który wybawi was od Filistynów" (por. 1 Sam 9, 16 - z tego czego nie ma w Czytaniu mszalnym).

Czy z tego można dojść do wniosków, że On pomaga nawet w takich sprawach które są wbrew Jego woli? (jakieś heretyckie pytanie wyszło, przepraszam).

Adancia · Administrator

Adancia · Administrator

Dzisiaj: 1 Sm 16,1-13; Ps 89,20-22.27-28; Ef 1,17-18; Mk 2,23-28

A czy szabat to nie dla Boga przypadkiem jest?

Tak się zastanawiałam słuchając dziś kazania o tym, jak to Chrystus ujmuje się za człowiekiem i "czyni człowiekowi życie wygodnym". W duchu dzisiejszego kazania należałoby przyjąć, że i niedzielne supermarketowe zakupy, i piątkowe kuligi całkowicie są usprawiedliwione, bo "nie człowiek dla szabatu"...

Hyalma · Ukiszony

Noooo... z naszego kazania wynikało akurat odwrotnie: kłosia które zrywały ucznie to chleb, chleb - to sam Pan. Czyli o takim chlebie człowiek powinien troszczyć się w niedziele, uczestnicząc w Eucharystii... a co do chleba "zwykłego" to jeśli człowiek jest wierny Panu i wytrwa w szanowaniu dnia siódmego, nie pracując i nie zajmując się bzdurami, to Pan jakoś sam to uporządkuje.

Hyalma · Ukiszony

2 Sm 7, 18-19. 24-29, Ps 132, 1-5. 11-14, Ps 119, 105, Mk 4, 21-25

Ten bardzo słynny fragment o światłu pod korcem...

Dziś w kaplice było tak:

- Dziel się swoją radością z innymi.
- Ale... hm... bywa że nie jest nikomu potrzebna.
- Dziel się swoją radością, nawet jeśli nie jest nikomu potrzebna. Radość jest po to by się dzielić.
- Przepraszam, ale nie chcę.

(na wszelki wypadek zaznaczam, że żadnych głosów nie słyszę, wizji i objawień nie mam, uznaję że owoce mojej wyobraźni są owocami mojej wyobraźni, - ale najczęściej jest tak że moje rozmyślania podczas kontemplacji układają się w postaci dialogu, i nic na to nie poradzę. Również nic nie poradzę na to że odpowiedzi które "słyszę" czasem mnie zadziwiają i nie zawsze mi pasują).

Jasne, czuć się obrażoną na cały świat z powodu "nikt mnie nie chce i nikt mnie nie rozumie" - obrazowo mówiąc, zamknąć się w celi na zawsze i przeżywać wszystkie dobre i złe wydarzenia życia ze- i we- wnętrznego w samotności jest o wiele łatwiej ( i nawet przyjemniej) niż dzielić się z ludźmi własnymi przeżyciami mimo stałych nieporozumień. Ale ja naprawdę nie wiem gdzie jest granica pomiędzy ekshibicjonizmem a dzieleniem się z szczerej chęci się podzielić. I gdzie jest granica pomiędzy "przekonywaniem na silę" a "misja apostolską" do której się nie nadaję i po każdej spowiedzi udaję sama przed sobą że nie słyszałam jak ksiądz mi o tym mówił. I skąd ja mam wziąć taktowność która u mądrych ludzi pochodzi z doświadczenia, którego ja nie mam.

Ot taki bajzel mam w głowie od rana.

A nierozdzielona radość podobno umiera... wcześniej lub później.

Edit: O, zostałam korniszonkiem.

Adancia · Administrator

Witaj, korniszonku.

Na twoją pociechę: moja wyobraźnia, czasami (nie wiem czy poprawnie) utożsamiana z sumieniem, także działa w dialogu. Co czasem na moim blogu widać.

Ad topicem: a ja się zastanawiałam, skąd wziąć to światło, zanim się z nim zdecyduje cokolwiek zrobić, czy to pod korzec, czy na śmietnik...

Adancia · Administrator

2 Sm 11,1-4a.5-10a.13-17.27c; Ps 51,3-7.10-11; Mt 11,25; Mk 4,26-34

Tak sobie myślę o tym Dawidzie i o pani Uriaszowej. Świnia jedna z tego Dawida, nie ma dwóch zdań. Poważnie kobiety raczej nie traktował, skoro raz się z nią przespawszy najwyraźniej zamierzał wrobić w to dziecko Uriasza... potem, skoro się nie udało, Uriasza trzeba było zabić, a pani Uriaszowa? Czy Dawid w ogóle czuł do niej cokolwiek oprócz litości? Przecież tylko z litości przespał się z nią drugi raz, po śmierci pierwszego dziecka (i stąd mamy Salomona).

W sumie, biedna Uriaszowa. Cokolwiek by nie zrobiła, byłoby źle (niechby spróbowała nie posłuchać króla) - a koniec końców tylko straciła dziecko i nie doczekała się niczego oprócz litości - tego właśnie, co babę bodaj najbardziej upokarza.

Nie warto być piękną. Dixi.