Vitam curare

Adancia · Administrator

Uroczystość Wszystkich Świętych

tym razem przypadająca w niedzielę: Ap 7,2-4.9-14; Ps 24,1-6; 1 J 3,1-3; Mt 11,28; Mt 5,1-12a

Po przeczytaniu wielu mądrych tekstów, wyjaśnień, komentarzy, materiałów do lectio divina zastanowiło mnie, że:

Faktycznie, Jezus nie zająknął się ani słowem, że mówi o _świętych_. Mówił o "błogosławionych" - szczęśliwych. Czyli generalnie, żeby być szczęśliwym, wystarczy być dobrym dla ludzi i ogólnie sprawiedliwym człowiekiem, nawet jeśli samemu ma się przechlapane (patrz błogosławieństwa).

Żeby być świętym, trzeba czegoś więcej - hm tego "mało albo tylko jednego"? Tego, co przyciągnęło Marię do Jego nóg i Jego słów?

Dlatego mi mówią, że nieważne, co robię i ile tego robię, że najważniejsze jest moje istnienie w Relacji?

Hyalma · Ukiszony

Hm, nie wiem, - mi się zdaje że to inna para kaloszy.

"Święty" to funkcja, a "błogosławiony" to stan.

Adancia · Administrator

Możesz to rozwinąć? Smile

Hyalma · Ukiszony

Tak mi się zdaje że "święty" - to koniecznie ten który działa: robi święte uczynki, uświęca coś tam wokół siebie. Nawet jeśli to po prostu modlitwa i kontemplacja: to też już działanie. No, podobno temu jak "anioł" to nie nazwa istoty, a jej funkcja: posłannik.

A "błogosławiony" to ten który jest w stanie łaski uświęcającej, i to Pan go zrobił takim - pobłogosławił - a nie sam on siebie takim zrobił.

W sumie to może nawet jest to samo - bo święty nie może działać bez łaski uświęcającej, a błogosławiony nie może nie okazywać wpływu uświęcającego na otoczenie.

No, to po prostu, moim zdaniem, dwa różnych terminy dla tego samego.

Adancia · Administrator

32 B: 1 Krl 17,10-16; Ps 146,6c-10; Hbr 9,24-28; Mt 5,3; Mk 12,38-44

Temat wiodący: wdowa. Może raczej: człowiek, który już w życiu nie ma nic po tej stronie świata. Dlatego potrafi spokojnie oddać i placek z ostatniej mąki, i ostatnie (oba!) dwa pieniążki.

Ile razy zaczynam się wściekać, że oto znowu coś tracę - tyle razy mam szansę poważnie zweryfikować swoje teoretyczne deklaracje na temat hierarchii wartości, całkowitości oddania i te de.

Adancia · Administrator

33 B Dn 12,1-3; Ps 16,5.8-11; Hbr 10,11-14.18; Łk 21,36; Mk 13,24-32

Zastanawiam się nad Oczekiwaniem. Bo jakoś - nie wiem, czy to dobrze, czy źle - nie potrafię się bać Jego przyjścia, nawet jeśli okaże się dla mnie hm niemiłe. Razz

Co gorzej, nie potrafię chyba nawet uważać Jego cierpliwości za zbawienną... Embarassed

Czym innym jest wrzeszczeć Maranatha kiedy ma się dość z jakiegokolwiek powodu, choćby z przepracowania - i zwyczajnie chciałoby się pochodzić po zielonych pastwiskach wreszcie. Czym innym jest codziennie czekać w tych najdrobniejszych głupotach - czekać, wyglądać, wypatrywać, mieć nadzieję - i co dzień kłaść się z tym samym "nie dziś, jeszcze nie dziś".

A jeszcze czym innym (chyba) jest reakcja godna Pawłowego psa na każdy dzwonek telefonu, sygnał smsa, drżenie wszystkiego podczas sprawdzania maili. Chociaż nie wiem, czy tak naprawdę czym innym jest.

Czekam.

Adancia · Administrator

24 B, Uroczystość Chrystusa Króla: Dn 7,13-14; Ps 93,1.2.5; Ap 1,5-8; Mk 11,10; J 18,33b-37

Czytam te teksty (wraz z komentarzami) i czytam, i wpadła mi w oko, mój Szanowny Księże Eks-Dyrektorze, jedna niepokojąca rzecz:

Hyalma · Ukiszony

Jest taki wiersz rosyjski XIX w. gdzie się mówi: "Myśl obleczona słowem jest kłamstwem". Poeta miał na myśli że ludzkie słowa, będąc narzędziami niedoskonałymi, nigdy nie potrafią w pełni oddać rzeczywistości. Może Twój eks-dyrektor też to miał na myśli?

Paweł · Małosolny

U nas też poeta pisał:
Język kłamie głosowi, a głos myślom kłamie.
Oczywiście, że na tym poziomie się błędy pojawiają.

ale

takie przeciwstawienie jak wyżej Adancia cytuje
ma, niestety, brzmienie propagandowe
i brzmi, niestety, jakby było oddźwiękiem tej częstej obecnie myśli, że prawda obiektywna (czyli Rzeczywistość) nie istnieje.

Dalej ten cytowany ksiądz już nie robi sobie przeciwnika z prawdy, a z tendencyjności. Czemu więc taki początek?...

Jak w ogóle walczyć z takimi niewinnie brzmiącymi błędami o szerokich a tragicznych skutkach?

Można być gorliwym w sprawie nienarodzonych dzieci. Można być gorliwym w sprawie wolności wyznawania wiary. Ale jeśli bym walczył o to, że istnieje Rzeczywistość albo, że (społecznie) są rzeczy, nad którymi prawa jednostki nie mają priorytetu, albo (wśród chrześcijan), że są rzeczy nadprzyrodzone – czy nie wezmą mnie za dziwaka?

O co tu walczyć[*]? Kogo to obchodzi?

Owszem, pozwolą mi mieć swoje zdanie, zostając przy swoim "może i tak, ale..."

[*] O chrześcijańtwo z niepodkopanymi fundamentami.

Adancia · Administrator

I niedziela Adwentu C: Jr 33,14-16; Ps 25,4-5.8-10.14; 1 Tes 3,12-4,2; Ps 85,8; Łk 21,25-28.34-36

Się zastanawiam.
Czytam te wszystkie dostępne mi komentarze (na Mateuszu, SFD, w paru innych miejscach) i czuję się jak kosmita. Nie tylko dlatego, że każą mi nie krzyczeć, że poświęcenie 15 minut dziennie na modlitwę jest niemożliwe (czyli że zakładają, że krzyczeć będę?) Razz

. Przy okazji: czy zamieszczanie takich tekstów na portalach odwiedzanych raczej przez praktykujących katolików nie przypomina sławnego proboszcza, co na sumie wrzeszczał na wiernych, że nie chodzą do kościoła? Razz

Generalnie ludzie piszący te komentarze zakładają chyba, że piszą do ludzi, którym chrześcijaństwo nie do końca po drodze. Jakby nie zauważali Jezusowego "uważajcie, żeby nie", jakby czytali "natychmiast przestańcie się w tym wszystkim babrać". Razz

A chyba jest różnica pomiędzy przestrzeganiem człowieka, żeby nie ubabrał się w grzechu, a krzyczeniem na niego, że się babra? Dla mnie, nadwrażliwca o braku poczucia własnej wartości, różnica jest.

I wychodzi z tego następujący paradoks: na wariatkę płaczącą co wieczór, żeby Maranatha, wrzeszczą ze wszystkich stron, że ma nie robić tego, czego nie robi, robić to, co robi, i się nie bać tego, czego najbardziej pragnie. Razz

Paweł · Małosolny

A dlaczego ta (samozwańcza) Wariatka zakłada, że to właśnie do niej krzyczą? :-)

Sumienie nie krzyczy? To i dobrze. (Choć przyznam, że moje czasem puknięcia wymaga, żeby zaskoczyło.)

Adancia · Administrator

Adancia · Administrator

Hehs, jak mnie nie ma, to nikt głosu nie da. Razz

Jakbyście se to u góry poczytali, to byście nie chrzanili, że jakoweś specjalne charyzmaty Ducha Świętego są potrzebne, żeby tu napisać...

Zmęczona po bieganiu po pustyniach, niemniej jednak z czystego poczucia obowiązku:

II niedziela Adwentu C: Ba 5,1-9; Ps 126,1-6; Flp 1,4-6.8-11; Łk 3,4.6; Łk 3,1-6

Jedyne skojarzenie jakie mam brzmi: pierwsze czytanie prawdopodobnie mówi o Kościele. Tym większa tęsknota, aby - wobec realiów - wreszcie się spełniło. Maranatha!

Adancia · Administrator

3 adwentu C, "Gaudete", So 3,14-18a; Iz 12,2-6; Flp 4,4-7; Iz 61,1; Łk 3,10-18

Jeśli nikt inny nic tu nie napisze, no to nic nie będzie napisane. Sorki.

Paweł · Małosolny

To ja spróbuję.

Na wejście (dziś wyjątkowo czytania mówią to samo):

Gaudete in Domino semper : iterum dico, gaudete : modestia vestra nota sit omnibus hominibus : Dominus prope est. Nihil solliciti sitis : sed in omni oratione petitiones vestrae innotescant apud Deum.

V: Benedixisti, domine terram tuam : avertisti captivitatem Iacob.

[link widoczny dla zalogowanych]

"Odmieniłeś niewolę Jakuba". To jest właśnie powód tej dzisiejszej radości.

Na Komunię:

Dicite: Pussillánimes confortámini, et nolíte timére, ecce Deus noster véniet, et salvábit nos.

[link widoczny dla zalogowanych]

I w Pierwszym, i w Drugim przyjściu, i w Komunii.

Modlitwa po Komunii:

Tuam, Domine, clementiam imploramus,
ut haec divina subsidia,
a vitiis expiatos,
ad festa ventura nos preparent.

Chyba chodzi nie tylko o "zbliżające się święta", ale też o "przyszłe Święto".