Vitam curare

Adancia · Administrator

Kiedyś, jak byłam nie tylko mała, ale i młoda, popularne tematy rozpraw naukowych brzmiały na przykład tak: "wpływ mleczności krów rasy nizinno-czarno-białej na rozwój socjalizmu w Polsce" albo "droga do socjalizmu a kolory bratków na stacjach PKP". Śmieliśmy się z bratem, że niedługo ktoś napisze o powiązaniach politycznych kwaszonych ogórków... Nie wiem, być może rzeczywiście ktoś i o tym napisał. Razz

Tak czy inaczej, kwaszone ogórki (na równi z białymi storczykami, pomarańczowym dziobem kosa siedzącego na zaprzyjaźnionej jarzębinie, wykrojem na ciągle niedokończoną bluzkę, przeczytanym ostatnio wierszem i czym tam nie jeszcze) okazały się niezwykle istotnym elementem rzeczywistości. Tej samej, która jest dla nas Darem, i która ma nas doprowadzić do Tego-Co-Najpiękniejsze-I-Co-Na-Zawsze.

Pamiętam, jak kiedyś pewien bardzo zbuntowany nastolatek próbował mi na lekcji udowodnić, że nie potrzebuje angielskiej gramatyki. "I na co mi to wszystko?" - padło rozżalone pytanie. Nim zdołałam się odezwać, pewien Marcin z tej samej klasy (pozdrawiam) palnął w odpowiedzi: "Dla zbawienia wiecznego". Zatkało mnie. Wyjąkałam tylko, że "w ostatecznym rozrachunku tak". Smile

Dlatego nie lekceważmy kiszonych ogórków.

Adancia · Administrator

Forum otrzymało nazwę. Nieprzypadkową. A więcej napiszę dziś wieczorem z domu, bo chwilowo jestem w pracy i mam wyrzuty sumienia. Smile

Edytowane:
Vitam curare: forum dla językolubów, łacinolubów, tradycjolubów, Kościołolubów, a nade wszystko życiolubów. Z łac. curo, -are, -avi: troszczyć się, dbać, opiekować się, robić sobie z czymś masę kłopotu, żywić, odświeżać, napełniać życiem, uprawiać, nadzorować, strzec przed czymś.

Troszczyć się o życie, dbać o życie, opiekować się życiem. Hasło bieżącego roku w Kościele - ale przecież najnaturalniejszy w świecie odruch normalnego człowieka.

Robić sobie masę kłopotu z powodu życia... jakże związane jest tu "caritas" - słowo, które wcześniej niż "miłość" oznacza "wysoką cenę za coś, drożyznę", ale też "wielką wartość". Tracić życie dla życia.

Żywić życie, czynić życie świeżym, napełniać życie życiem. Nie odrzucać. Realizować do granic możliwości, pomnażać jego aspekty, rozszerzać horyzonty, pić jak wino. Korzystać, nie niszcząc, nie nadużywając.

Uprawiać życie. Nadzorować życie. Jak winnicę oddaną w dzierżawę. Nie pozwolić, by stało się bezładną dżunglą, przycinać i podcinać, by przyniosło (słodkie) owoce.

I wreszcie strzec życia. Przed niebezpieczeństwami, przed nieprzyjaciółmi, czasem przed sobą samym. Strzec "przed", ale także i "dla"...

Vitam curare.